درسی ازخشت /  خاطره /   امید ناصحی فر

چند سال پیش مدیر یکی از مدارس راهنمایی اسلامشهر بودم، در دوازدهم اردیبهشت،روز ملی معلم یکی از دانش آموزان مدرسه ی ما یک کار شیطنت آمیز کرد. اویک آجر کادو کرده بود، به عنوان هدیه ی این روزبرای معلم  روی میز گذاشته بود تا به این وسیله همکلاسی های خودش را بخنداند ومعلم خود را مسخره کند.

معلم پس از  ورود به کلاس ،متوجه کادو روی میز شده بود.بچه ها ضمن تبریک روز معلم از او خواسته بودند، کادو روی میز را باز کند.

او پس از سپاس فراوان از دانش آموزان ،با دیدن آجری که به عنوان هدیه در کاغذ زیبایی پیچیده شده بود،بسیار ناراحت شده وبا قهر و ناراحتی از کلاس بیرون آمده و وارد دفتر شد.

    باشنیدن ماجرا از زبان معلم بسیار ناراحت شدم.معلم می گفت ،این مدرسه یا جای من است، یا جای این دانش آموز!

به عنوان مدیر مدرسه از او خواستم،داخل دفترمدرسه بنشیند تابه موضوع رسیدگی کنم.داخل کلاس شدم ، پس از سلام واحوالپرسی گفتم :علت ناراحتی معلم شما را درک می کنم.بچه ها چه کسی آجررا کادو کرده وبه کلاس آورده است؟

هیچ کس جرات نکرد چیزی بگوید.دانش آموز ی که این کاررا کرده بود،هم زبان باز نمی کرد،سکوت سختی حکمفرما بود. برای شکستن جوکلاس گفتم:

من به این آجر که نگاه می کنم و اجزای تشکیل دهنده آنرابررسی می کنم،یاد آن مثل معروف می افتم که گفته است:

" آب را بر سر زنی،سر نشکند.

خاک را برسر زنی،سر نشکند.

آب را با خاک اگر قاطی کنی،

مالش دهی تا گل شود،

قالب زنی خشتی شود،

کوره نهی،آجر شود.

بر سر زنی،سر بشکند."

آب مثل آموزش و خاک مثل پرورش گیاه می ماند.این دو وقتی اثر گذار هستند که با هم باشند(آموزش و پرورش) آب و خاک به تنهایی برای رشد گیاه کافی نیست و عوامل دیگری هم موثر است.

روبه دانش آموزان تاکید کردم،به نظرم دانش آموزی که آجر را کادو کرده،چند هدف ممکن است داشته باشد،یا خواسته به دانش آموزان بفهماند،که چگونه می توان با ادغام کردن اجزای هستی،موجود تازه ای آفرید، یا خواسته به دانش آموزان بفهماند که موجودات باهم و در کنار هم بهتر می توانند سودمند باشند،درنهایت کمترین و پیش پا افتاده ترین هدف دانش آموزاین بوده که درکنار یک شوخی (البته بی جا)از معلم بخواهد که آجررا پشت در کلاس بگذارد، تا باد در کلاس را باز نکند و حواس بچه ها پرت نشود.

باگفتن این جملات بچه ها همه خندیدند...

سپس ادامه دادم ،خب حالااز این دانش آموز خوش فکر می خواهم که خودش شجاعانه بگویدکار او بوده است.

 بچه ها به همدیگر نگاه کردند،پس از سکوت کوتاهی یکی ازبچه ها از جایش برخاست وانجام کار راپذیرفت.

سپس پذیرفت که  حاضراست، از معلم و بچه های کلاس پوزش بخواهد.

پس از آماده کردن زمینه ،از معلم خواستم وارد کلاس شود.دانش آموز خاطی بلند شد، و از معلم و همه پوزش خواست.

معلم به نشانه ی گذشت ومهربانی لبخندی برلبش نشست .سرانجام همه چیزبه خوبی گذشت.

بااین حال وظیفه داشتم تا موضوع را با والدین دانش آموز مطرح کنم و ضمن گرفتن تعهد و تذکر لازم او را متنبه کنم.  

21 مهر برابر با 13 اکتبر روز جهانی معلم گرامی باد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: